13 juli 2020

Wilco Boers, Adaptatietechnicus RSR

Als je op een verjaardag zou vertellen dat je bij RSR werkt, en dat je sleutelt aan scootmobielen en rolstoelen, dan wordt daar vaak van gedacht dat het enkel gaat om bandjes wisselen en accu’s controleren, maar het is veel meer dan dat. Je maakt van alles mee. Elektrische storingen die je moet uitvogelen, en als dat spannend of ingewikkeld wordt, wordt het hulpmiddel mee naar binnen genomen. Voor de gebruiker natuurlijk niet leuk, maar voor mij een uitdaging, want die reparatie mag ik dan uitvoeren.

Als adaptatietechnicus kom ik zo nu en dan nog steeds bij cliënten voor de echt grote klussen samen met een adviseur. Dan gaan we een intake doen en bekijken wat de cliënt en het hulpmiddel nodig heeft om de mobiliteit te vergroten. Welke aanpassingen kunnen we doen? Dat maakt het lijntje ook extra kort.

‘Iedereen heeft een specialisatie binnen ons team. Mijn ding is het aanpassen van besturingssystemen aan elektrische hulpmiddelen’

Ik probeer me wel altijd in de gebruiker te verplaatsen. Een aanpassing aan een hulpmiddel is niet vanzelfsprekend, behalve dat het esthetisch verantwoord moet zijn, mag het een gebruiker niet in de weg zitten. Ik mocht op een gegeven moment aan de slag met een stoel waar een kinbesturing op moest. In de oude situatie werd de stoel d.m.v. hoofdbesturing bediend. Echter door allerlei schakelaars, toeters en bellen om het hoofd werd de persoon heel erg beperkt in z’n sociale leven en het meedoen in de maatschappij. Met de aanpassing die ik mocht maken bleven een joystick en drie kleine schakelaars over, waarmee hij zowel de stoel, z’n telefoon, computer als allerlei apparaten in zijn woning kan bedienen. De joystick en schakelaars kan hij automatisch weg laten draaien. Hierdoor wordt hij in z’n sociale leven zo min mogelijk gehinderd; het gaat immers om de mens en niet om de stoel!

‘Meedenken met en kijken hoe we het hulpmiddel kunnen verbeteren en de mobiliteit kunnen vergroten. We mogen allemaal mooie dingen maken, om het leven van iemand anders makkelijker te maken.’

Sinds 2001 ben ik werkzaam bij RSR en heb ik er een behoorlijke weg op zitten binnen het bedrijf. Na twee weken in het magazijn, om alle producten te leren kennen ben ik een half jaar op het callcenter werkzaam geweest. Van daaruit ben ik naar de werkplaats gegaan om de hulpmiddelen te leren kennen, om vervolgens in de buitendienst als servicemonteur mijn plekje binnen RSR te vinden. Na een aantal jaren in de buitendienst ben ik in 2006 weer teruggegaan naar de werkplaats, waar ik de laatste jaren vooral de wat meer complexe reparaties aan hulpmiddelen onderhanden kreeg. Twee jaar geleden ben ik begonnen als adaptatietechnicus bij de afdeling Specials binnen RSR. Een functie waar ik mijn draai heb gevonden.

‘Een paar weken geleden mocht ik een stoel ombouwen naar kinbesturing. Een collega gaat de stoel afleveren. De cliënt zit meteen goed en kan ermee wegrijden. Dan ben ik wel zo trots als een aap.’

Wat ik soms nog wel mis, een beetje dubbel misschien, is de storingsdienst. Dan bedoel ik niet de onregelmatigheid, of bij nacht en ontij het bed uit, maar het houtje touwtje, bij wijze van spreken de hort op en met een stukje plakband een rolstoel aan de gang krijgen. Dat vind ik altijd leuk en je maakt ongeplande dingen mee. Je wordt gebeld, je gaat op pad en je moet maar zien wat er gebeurt. Los het maar op. Dat vond ik vooral het leuke aan het repareren in de buitendienst.